Je business loopt op rolletjes, maar jij op je tandvlees?

‘s Ochtends schrik je wakker van de wekker, je springt uit je bed, snel aankleden, iets eten (als je daar al aantoe komt) en hup de deur uit. Door de drukke ochtendspits ben je maar net op tijd voor je eerste afspraak waarna je de rest van de dag alleen maar heen en weer vliegt. Eenmaal thuis van de stressvolle dag blijft je hoofd doormalen en kun je je gedachten niet loslaten. Het liefst plof je op de bank maar helaas vouwt die berg was zichzelf niet en je schoonmoeder vroeg ook nog of je even langs wilde komen. Het enige waar je nog naar verlangt is rust maar hier is geen tijd voor en eerlijk gezegd kun je daar de rust ook niet voor vinden.

Bij het openen van je ogen voel je al dat je die dag weer geen energie gaat hebben. De afgelopen tijd was enorm druk en heb je veel stress gehad. Je voelt je uitgeput, hebt moeite met focussen en om 4 uur ‘s middags lig je er helemaal af. Dat ene yogalesje waarvoor je je had ingeschreven kan je echt niet meer opbrengen en besluit je af te zeggen. Je baalt van jezelf. Je bent toch jong en gezond? Dan hoor je toch veel energie te hebben? Zelfs wanneer je sociale agenda het toe laat om even een weekend wat rustiger aan te doen, blijf je je vermoeid voelen.

Die ene klant die een vraag aan je stelt, mailtjes die binnen blijven komen, de harde geluiden op straat, de drukke supermarkt, je beste vriendin die vraagt of je tijd hebt aankomend weekend; alles is te veel voor je. Je bent gestrest, je hoofd loopt over en bij alles denk je ‘Laat me met rust!’. Je ergert je aan de kleinste dingen, hebt een kort lontje en weet dat dit invloed heeft op je omgeving maar momenteel is dit alles wat je kunt. Natuurlijk snap je ook wel dat het door de stress komt maar dat heeft iedereen toch?

‘Bedtijd’. Aan de ene kant ben je ontzettend blij dat het weer tijd is maar aan de andere kant zie je er enorm tegen op. ‘Zou het nu wel lukken?’ is wat je je afvraagt. Ondertussen ken je de textuur van het plafond uit je hoofd en heb je de groeven al honderd keer geteld. Eenmaal in bed flitsen alle gesprekken van die dag nog eens voorbij. Daarnaast pieker je alweer over de komende drukke deadlines en vraag je je af hoe je alles voor elkaar gaat krijgen. ‘Had ik maar minder stress, dan zou ik wel slapen’ is wat er door je hoofd gaat. Je voelt je ontzettend moe en toch lukt het niet om in slaap te komen.

Is dit wel echt wat ik wil? Heb ik die klant vandaag wel goed geholpen? Wil ik wel blijven wonen in dit huis? Past mijn partner nog wel bij me? Is er niet nog iets beters? Schiet ik nergens tekort?

Deze vragen blijven maar door je hoofd malen. Vooral ’s avonds, als het eindelijk stil is. Terwijl je weet dat je alles goed voor elkaar hebt: een bloeiende business, een fijn huis, een lieve partner, vriendinnen die er voor je zijn. Maar toch… dat knagende gevoel blijft. Die constante onrust die je energie opslurpt. Het altijd maar zoeken naar bevestiging, naar zekerheid, naar rust in je hoofd. En hoe harder je opzoek bent naar dat gevoel dat het eindelijk goed genoeg is, hoe meer het je uitput.